چندی‌ست كه جمله‌ی «همه‌ی گزینه‌ها روی میز است»، جزء جداناپذیری از ادبیات سیاست خارجی ایالات متحده‌ی آمریكا شده است. جمله‌ای كه بكارگیری همزمان مذاكره و تهدید را در اذهان ایرانیان متبادر می‌كند. اما آیا همه‌ی گزینه‌ها یعنی مذاكره، تهدید و تحریم؟ این جمله به چه معناست و چرا روی میز اوباما قرار گرفت؟ برای پاسخ به این سؤال باید به ۲ تیر ۸۸ برگردیم؛ به مركز سابان، وابسته به اندیشكده‌ی بروكینگز^۱. قرار است مركز سابان پیشنهاد خود مبنی بر راهبرد جدید آمریكا در مواجهه‌ی با جمهوری اسلامی ایران را روی میز رئیس‌جمهور بگذارد: «كدام راه به سمت ایران؟» این در حالی است كه حدود شش ماه از ادای سوگند باراك اوباما به عنوان رئیس‌جمهور آمریكا گذشته و همه منتظر دستاورد شعار «تغییر» در سیاست خارجی  ایالات متحده هستند.

مارتین ایندیك (سفیر پیشین آمریكا در اسرائیل و صاحب نظریه‌ی «مهار دوگانه» در برخورد با ایران و عراق)، میخائیل او‌هانلون (عضو ارشد مركز امنیت و اطلاعات قرن ۲۱) بروس ریدل، (مشاور ارشد ۳ رئیس‌جمهور آمریكا در مسائل خاورمیانه و جنوب آسیا)، كنت پولاك (كارشناس در امور سیاسی و نظامی خاورمیانه و مؤلف كتاب «غیر قابل تصور: ایران، بمب و استراتژی آمریكا»)، سوزان ملونی (مشاور پیشین سیاستی وزارت امورخارجه‌ی آمریكا) و دانیل بای‌من (عضو ارشد سیاست خارجی مركز سابان برای سیاست خاورمیانه) شش استراتژیست مركز سابان هستند كه این مأموریت برعهده‌ی آن‌ها گذاشته شد.

ادامه »

پیام رئیس‌جمهور ما به رئیس‌جمهور امریکا را، مقایسه کنید با پیام غیرمؤدبانه و سخیف امریکایى‌ها که خارج از عرف دیپلماتیک و لبریز از تکبر حماقت‌آمیز، پُر از تهدید و حرف‌هاى پوچ بود.
شما اگر مى‌توانستید به جمهورى اسلامى آسیب بزنید، در این بیست‌وهفت سال یک دقیقه را هم تلف نمى‌کردید. وزیر خارجه‌ى اسبق امریکا صریحاً گفت من باید ریشه‌ى ملت ایران را بکَنم؛ او گور به گور شد؛ اما ملت ایران روزبه‌روز رشد بیشترى کرد.
۱۳۸۵/۰۳/۱۴

Please click on more to read the text in English

Compare our president’s message written to the president of the United States, with the impolite and crude message of the Americans which was not in line with customary diplomatic considerations and was full of stupid arrogance and threats.
If you could harm the Islamic Republic of Iran, you would spare not even a second over the past 27 years. Former U.S. Secretary of State openly said that he should eradicate the Iranian nation. He perished but the Iranian nation has since made more growth on a daily basis.
Ayatollah Khamenei, 4/6/2006

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [1]

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی):

اگر ناخن کاشته شده قابل برداشتن نبوده یا ازاله آن مستلزم ضرر و مشقّت باشد و با وجود ناخن ها قدرت بر رساندن رطوبت به پوست دست نباشد، مسح بر روى همین ناخن‌ها کافى ‌است و غسل نیز همین حکم را دارد.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):

مانع غسل و وضو است.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مدظله العالی):

باید قبل از غسل و وضو آن چه را که مانع رسیدن آب به عضو غسل و وضو باشد جدا کرد.

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

اگر ناخن کاشته شده از نظر عقلا بخشی از بدن تلقی شود حکم ناخن اصلی را دارد ولی اگر شیء اضافه محسوب گردد و مانع رسیدن آب به عضو اصلی در وضو یا غسل شود موجب بطلان آنها است.

یک انسان متشرع باید خواسته های خود را در چارچوب شرع قرار دهد و قطعا توفیق الهی بیش از آنچه داده است را عرضه خواهد کرد.     لینک به سایت استفتائات

وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل عمران، 104)

و بايد از ميان شما گروهى [مردم را] به نيكى دعوت كنند و به كار شايسته وادارند و از زشتى بازدارند و آنان همان رستگارانند

and from among you there should be a party who invite to good and enjoin what is right and forbid the wrong, and these it is that shall be successful - AL-E-IMRAN - 104

روزگاری شهر ما ویران نبود              دین فروشی اینقدر ارزان نبود

صحبت از موسیقی و عرفان نبود         هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود

دختران را بی حجابی ننگ بود             رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود

مرجعیت مظهر تکریم بود                     حکم او را عالمی تسلیم بود

اینک اما ………

پشت پا بر دین زدن آزادگی است
حرف حق گفتن عقب افتادگی است

آخر ای پرده نشین فاطمه کی رسی برداد دین فاطمه

اللهم عجل لولیک الفرج…………

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: «اگر حدیثی از قول من به شما نقل شد که با قرآن کریم و عقل مطابقت نداشت، آن را به سینه دیوار بزنید و نپذیرید»، حال مسئله دامادی حضرت قاسم علیه‌السلام و اهتمام حسین علیه‌السلام بدان، آن هم در چنین روز و شرایطی از همین موارد است. آیا خود ما باشیم، چنین خواهیم کرد؟!

تصور کنید [العیاذ بالله]، در شرایط کربلا و بهبه‌ی تاسوعا یا عاشورا، که از سویی تمام اسلام در مقابل تمام کفر قرار گرفته است - از سوی دیگر اهل بیت در محاصره هستند - از سویی دیگر تشنگی امان همه از مرد و زن، پیر و جوان و حتی کودکان را بریده است و در نهایت همه منتظر فاجعه‌ای بزرگ و قتل عام هستند، یک دفعه امام حسین علیه‌السلام بفرماید: مراسم عقد و عروسی و حجله برپا کنید، تا هم قاسم داماد نشده شهید نشود و هم من دامادی او را ندیده از دنیا نروم؟!

بی‌تردید این تحریفات و دروغ‌ها همین‌طوری و از روی احساسات و نیز غفلت به واقعه‌ی عاشورا اضافه نشده است، بلکه هدفدار بوده است و امروزه نیز ترویج آن کاملاً هدفدار است، هر چند عده‌ای عوام، از روی خرافه و جهالت، عامل این ترویج باشند.

بدیهی است که با قبول این دروغ بزرگ، نگاه به امام حسین علیه‌السلام و نهضت جاودانه‌اش تغییر می‌یابد و نگاه به حضرت قاسم علیه‌السلام، از نوجوانی که آن قدر معرفت، ایمان، اخلاص دارد و آن قدر ولایت پذیر است که مرگ در این راه را «احلی من العسل - گواراتر از عسل» می‌داند، با نگاه به «قاسم داماد» که در وجد عقد و عروسی است، آن هم شب شهادت یا روز آن، بسیار متفاوت و حتی متضاد می‌گردد.

دشمنان چون نتوانستند این عشق و شور عاشقانه و نیز بیدار کننده و حرکت بخش شیعیان، که برای آنان دردسرساز بوده و هست را کنترل و خاموش کنند، سعی کردند تا با تحریفات خود نگاه را تغییر دهند. نگاهی که در آن نه تنها «معرفت و عشق» شور‌آفرین، بیدار کننده، جهت بخش و حرکت دهنده نیست، بلکه کاملاً تخدیر کننده است.

سعی دارند همه وقایع را از قیام برای «امر به معروف و نهی از منکر» و شعار قرار دادن «هیهات من الذّلة»، و مقابله با ظلم و بیداد و ستم و استکبار و کفر، به یک رومان، تراژدی و در نهایت فیلم هندی مبدل کنند!

به اغلب فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی و هندی و ترکیه‌ای (جهان اسلام) که نگاه کنید، متوجه توطئه می‌شوید که سوژه اصلاً مهم نیست، بلکه محور داستان عشق و عاشقی و هوس زن و مرد نسبت به یک دیگر است.

به ما می‌گویند که اهل بیت علیهم‌السلام و نیز کربلاییان را الگوی خود قرار دهید. خُب حالا سؤال می‌کنیم که اگر پدری، یا عمویی که جای پدر است و نوجوانی دارد، در چنین موقعیتی قرار گرفت، به چه باید بیاندیشد و چه باید بکند؟! در اندیشه دامادی و زن دادن نوجوانش، آن هم در وسط جبهه، در حال محاصره، تشنگی و چند ساعت مانده به مرگ و شهادت بیافتد؟!

تردید نکنید که «قاسم داماد» - شهید فهمیده و نوجوانان مؤمن و مجاهد و ظلم ستیز و بصیر و از جان گذشته در راه اسلام و مسلمین بار نمی‌آورد، بلکه این کار و اثر ایمان و ولایت‌پذیری و شهادت طلبی «قاسم بن الحسن علیه‌السلام» است که نوجوانان و جوانان را در ایمان‌شان محکم و استوار می‌سازد.

وقتی در مراسم بزرگداشت کربلا، عاشورا و یاد و خاطره‌ی نوجوان برجسته‌ای چون «قاسم بن الحسن علیه‌السلام»، به جای تبیین جریانات انحرافی، معرفی اسلام یزیدی و امریکایی، تشریح علل و عوامل تخدیر و انحراف مسلمین، معرفی سردارانی چون ایشان و نیز ذکر مصیبت، سفره‌ی عقد بگسترانند، حجله‌ی نمادین بیارایند، شیرینی و گل و نقل و نبات پخش کنند، برای عزادار بیچاره چه می‌ماند و به کدام سو کشیده می‌شود؟!

شهید مطهری (تحریف‌های عاشورا):

«… از این بالاتر می‌گوید در همان گرما گرم روز عاشورا که می دانید مجال نماز خواندن هم نبود امام نماز خوف خواند و با عجله هم خواند. حتی دو نفر از اصحاب آمدند و خودشان را سپر قرار دادند و تا امام این دو رکعت نماز را خواندند، این دو نفر در اثر تیرهای پیاپی که می‌آمد از پا در آمدند. پس مجالی برای نماز خواندن به اینها نمی‌دادند. ولی گفته‌اند در همان وقت امام فرمود حجله عروسی راه بیندازید من می‌خواهم عروسی قاسم را با یکی از دخترهایم در اینجا لااقل شبیه آن هم که شده ببینم. من آرزو دارم، آرزو را که نمی شود به گور برد!

شما را به خدا ببینید حرف‌هایی را گاهی وقت‌ها از یک افراد خیلی سطح پایین می‌شنویم که می‌گویند من آرزو دارم مثلاً عروسی پسرم را ببینم، آرزو دارم عروسی دخترم را ببینم، به فردی چون حسین بن علی نسبت می‌دهند آن هم در گرما گرم زد و خورد که مجال نماز خواندن هم نیست!! و می‌گویند حضرت فرمود من در همین جا می‌خواهم دخترم را برای پسر برادرم عقد بکنم و یک شکل از عروسی هم که شده است من در اینجا راه بیاندازم! یکی از چیزهایی که از تعزیه خوانی‌های قدیم ما هرگز جدا نمی‌شد، عروسی قاسم نو کدخدا؛ یعنی نو داماد بود، در صورتی که این در هیچ کتابی از کتاب‌های تاریخی معتبر وجود ندارد. …»