عزاداری و سوگواری (برای رهبران الهی) از سنتهای حسنه ی فرهنگ تشیع است. شیعه در دامان این عزاداری ها و سوگواری ها توانسته است معارف خود را عرضه کرده و رهبران خود را به جهان بشناساند.

نکته ی مهم این است که این حالتها و عشق و محبت ها در مسیر آگاهانه و صحیح هدایت شوند و اثر سازنده و مثبتی به همراه داشته باشند. (وگرنه) نه تنها ارزشی ندارد بلکه آسیبی برای دین محسوب می شود.

دشمنان هم که نتوانسته اند در اصل این عزاداری ها خللی ایجاد کنند در صددند با رنگ مذهب و دین، عزاداری را از مسیر صحیح خارج کنند.

از جمله آسیبهایی که به این مجالس عزاداری (به ویژه عزاداری برای امام حسین علیه السلام) وارد شده، آسیبهای محتوایی است.

از جمله این آسیبهای محتوایی موارد زیر است:

1- تحریفات

2- اکتفا به مداحی و سینه زنی، بدون حضور واعظ توانمند و روحانی آگاه

امروزه گروه ها و فرقه های ضاله مانند وهابیت و حکومتهایی مثل اسرائیل و آمریکا در صدد از بین بردن دین اسلام و ضربه زدن به مذهب اهل بیتند. وهابیت با تهمتها و افتراءات فراوان و به مسخره گرفتن عزاداری و گریستن بر مصائب حسین بن علی (ع) به مبارزه برخاسته و شیعه را متهم به شرک می کند. استکبار جهانی و سازمان سیا هم بودجه فراوانی برای تخریب شیعه اختصاص داده و یکی از راهکارهای خود را تحریف در عزاداری امام حسین (ع) و سوق آن به مسیر غیر صحیح قرار داده است.

دکتر “مایکل برانت” یکی از معاونان سازمان سیا در کتاب خود با عنوان “نقشه ای برای جدایی مکاتب الهی” اینطور نوشته: “در گردهماییکه با حضور مقامات سازمان سیا برگذار شده و نماینده ای از سرویس اطلاعات انگلیس هم در آن حضور داشت این نتیجه حاصل شد که شیعیان، بیشتر از دیگر مذاهب اسلامی، فعال و پویا هستند. نتیجه اینکه: مستقیم نمی شود با شیعه روبرو شد. یکی از مواردی که باید روی آن کار می کردیم موضوع فرهنگ عاشورا و شهادت طلبی بود که هر ساله این فرهنگ زنده می شود.”

مقام معظم رهبری (در این زمینه) می فرمایند: :دشمن ها نباید بتوانند مراسم مذهبی را از ما بگیرند. یکی از راه های آنان این است که (مراسم) را به خرافات آلوده کنند.”

منبع: آیین عزاداری نوشته ی ابراهیم ابراهیمی

به نام آنکه یاریم کرد و یاریم می کند ومحتاج به یاری من نیست

عرفه پرواز کردن و اوج گرفتن است از زمین به آسمان، آسمانی که درهای رحمتش باز شده است و پذیرای میهمانان توبه کرده ی خود می باشد. میهمانانی که عرفه را برای بازگشت به سوی معبود خود انتخاب کرده اند.

بگذار اشکها بریزند تا سیلی عظیم جهان را در بر گیرد شاید این سیلی بتواند آثار آن همه عصیان و گناه را بشوید.

می گویند آدم وقتی به زمین آمد چهل روز به کوه صفا می رفت و آنجا گریه می کرد. جبرئیل نازل شد و گفت: آدم چرا گریه می کنی؟ آدم گفت: چگونه می توانم گریه نکنم در حالی که خداوند مرا از جوارش بیرون کرده است و در دنیا فرود آورده. جبرئیل گفت: ای آدم به درگاه خدا توبه کن. آدم گفت: چگونه توبه کنم؟ جبرئیل روز هشتم ذی حجه آدم را به منا برد و صبح نهم به عرفات. هنگام بعد از ظهر غسل کرد و پس از نماز ظهر و عصر آدم را در وقوف به عرفات فراخواند و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به او آموخت. تا غروب آدم دستش به سوی آسمان بود و گریه می کرد. خدایا من به گناهان خود اعتراف می کنم آنها را ببخش که بد کردم…

زهرا خزایی قربانعلی