آیه 67 از سوره حج:

«لِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَکًا هُمْ نَاسِکُوهُ فَلَا یُنَازِعُنَّکَ فِی الْأَمْرِ وَادْعُ إِلَى رَبِّکَ إِنَّکَ لَعَلَى هُدًى مُّسْتَقِیمٍ »

ترجمه این آیه چنین است:

« ما برای هر امتی، آئین و شریعتی مقرّر کردیم که براساس آن عمل کنند، پس نباید در این کار با تو به ستیزه برخیزند؛ و (مردم را) به راه پروردگارت دعوت کن، که بی گمان تو بر هدایتی مستقیم قرار داری»

^{منظور از همه امت ها در این آیه، امت های گذشته است که یکی پس از دیگری آمده تا به امت اسلام منتهی شده است؛ نه امت های گوناگون زمان رسول خدا (ص) از قبیل عرب و عجم و روم.}

^{جمله «فلاینازعنک فی الامر»، مشرکان و منکران دعوت پیامبر را نهی می کند از این که در عبادتی که او آورده، با او نزاع کنند. گویا کافران از اهل کتاب یا مشرکان وقتی برخی از عبادات اسلامی را می دیدند که برای آنها نوظهور بوده - چون مشابه آن را در ادیان گذشته مانند یهود ندیده بودند - با پیامبر به جدل می پرداختند که ای عبادت را از کجا آورده ای؛ در حالی که مانند آن را در هیچ یک از ادیان گذشته ندیده ایم و اگر تو که آورنده این عبادتی، واقعا پیامبر بودی، می بایست مردم خداپرست که بر ادیان گذشته اند، آن را می شناختند. خداوند در پاسخ به ایراد آنها می فرماید: هر امتی از امت های گذشته، عبادات ویژه ای داشتند که بدان صورت خدا را عبادت می کرد و بهتر از آن را می آورد؛ زیرا افکار امت های بعدی، پیشرفته تر از قبلی ها بود و آنان استعداد عباداتی کامل تر و بهتر از سابق را یافته بودند. پس دیگر معنی ندارد شما با پیامبر بجث و جدل کنید که به چه علت عبادات دین او شبیه به عبادات امت های گذشته نیست.}

منبع: میزان، ج14، ص407