ناتوي فرهنگي؛ چهره اي ديگر از جنگ نرم

پس از فروپاشي شوروي در سال 1991 و پايان يافتن جنگ سرد، آمريكا احساس كرد رقيب خاصي در دنيا ندارد به همين دليل تلاش كرد تا سلطه خود را در عرصه هاي مختلف نظامي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي بر كشورهاي جهان تحميل كند. بنابراين به يك مجموعه مقتدر فرهنگي نياز بود و از اين زمان به بعد عملا ناتوي فرهنگي موجوديت يافت. دلايل روي اوردن آمريكا به ناتوي فرهنگي عبارتند از:

-        گستره ناتوي فرهنگي فكر، انديشه و فرهنگ ملت هاست، لكن گستره ناتوي نظامي مرزهاي جغرافيايي يك يا چند كشور است.

-        سياست ناتوي فرهنگي به دست آوردن باورها و اعتقادات ملت هاست ولي هدف از حمله نظامي تصرف زمين و كسب منابع و مراكز مهم اقتصادي است.

-        در كاركرد نظامي و جنگ سخت، تلفات و خرابي ها محسوس و ملموس است و در ضمن با هزينه كردن، قابل بازسازي است، ولي در ناتوي فرهنگي ويراني ها و آسيب ها نامحسوس است، و به آساني بازسازي نمي شود.

-        كاركرد ناتوي فرهنگي بلندمدت، كم دردسر و كم هزينه، اما ناتوي نظامي كوتاه مدت، پردردسر و پرهزينه تر است.

-        تلفات انساني به ويژه در جبهه دفاع مقدس، تحت عنوان شهادت، با ارزش و ماندني است ولي در عرصه فرهنگي ذهن ها و انديشه ها آسيب مي بيند.

يكي از اهداف ناتوي فرهنگي به حاشيه كشاندن فرهنگ ديني، ملي جوامع است تا با حاكم كردن خواسته هاي خود، اداره امور جهان را به دست گيرند.