دلايل به كارگيري قدرت نرم عليه جمهوري اسلامي ايران

قدرت نرم، توانايي هاي يك كشور در به كارگيري ابزاري مانند فرهنگ و ارزش هاي اخلاقي جامعه است كه به طور غيرمستقيم بر ديگر توانايي ها و رفتارهاي موجود در كشور تاثير مي گذارد. هدف قدرت نرم، تبليغات سياسي نيست بلكه مباحث عقلاني و ارزش هاي عمومي را شامل مي شود. هدف قدرت نرم، افكار عمومي است ابتدا در خارج و سپس داخل كشور. وسايل ارتباط جمعي ديگر به انتقال واقعيت فكر نمي كنند بلكه خود، واقعيت ها را مي سازند. آنها به مديريت افكار عمومي نمي انديشند، بلكه رسانه اي را موفق مي دانند كه بتواند با افكار عمومي حركت كرده و خود را سازگار با آنها نشان دهد.

از مهم ترين عوامل در اختيار گرفتن قدرت نرم مي توان به حركت آرام و مداوم در جهت تسخير افكار عمومي توسط رسانه هاي همراه و همگام با مردم اشاره كرد.

تاريخ سي ساله پس از پيروزي انقلاب گويا آن است كه همواره در جمهوري اسلامي با موضوع جنگ مواجه بوده اين، يعني از فرداي پيروزي انقلاب اسلامي دشمنان ما در كنار تعرض هاي نظامي و اقتصادي خود جنگ اعتقادي و فرهنگي را هم عليه جمهوري اسلامي ايران آغاز كرده اند. در مقطعي اين جنگ نرم از طريق عمليات رواني، گروه هاي وابسته داخلي و البته مطبوعات و روزنامه هاي مختلف و سرپل هايي كه داخل كشور داشتند و عناصر ملي گرا و التقاطي و لائيك و… و در كنار ترورهاي فيزيكي كه عليه انقلاب صورت مي گرفت دنبال ميشد.

در اوايل انقلاب با جبهه عظيمي مواجه بوديم كه در داخل كشور عليه جمهوري اسلامي تبليغات رواني انجام مي دادند، اما پس از مقطعي آنها سريعا به سمت فاز نظامي و ترور فيزيكي و تحميل جنگ به ايران رفتند، چون ملت ايران در فضاي اول انقلاب يكپارچه بود و رهبري بلامنازع حضرت امام (ره) موجب مي شد كه دشمن از جنگ نرم بتواند استفاده زيادي كند، لذا سريعا وارد فاز نظامي شدند كه نمونه بارز آن ترورها و بعد از آن تحميل جنگ 8 ساله به ايران بود.

اين روند پس از جنگ با پيچيدگي هاي خاصي در رسانه ها، مجامع هنري و فرهنگي و نيز احزاب سياسي پي گرفته شد.