آسمان را مى‏ستايم، كه ابرهايش را زيرانداز گام هايت مى‏سازد.

درختان را دوست مى‏دارم؛ كه شاخه‏هاشان نسيم محبت را با ياد تو معطر و متبرك مى‏كنند.

آب را مى‏پسندم كه روان مى‏شود، تا غبار از قدوم پاك تو برگيرد.

باد را مى‏نوشم؛ كه ياد روح‏نواز كوى تو را، هديه مشامم مى‏سازد.

و انتظار را مقدس مى‏شمرم؛ از آن كه هر آدينه، منتظرت مى‏نشينم. هر آدينه، چشم به راه

و گام تو مى‏سپارم و هر آدينه، دلم را سفره ي محبت‏هاى تو مى‏كنم.

نوازش نگاهت را از ما دريغ مدار، اى مولا، يا صاحب‏ الزمان…