در تاریخ 6 دی، حجة الاسلام حاجی پور استاد اخلاق مدرسه علمیه شهید بهشتی برادران شهرستان نوشهر در جمع طلاب مدرسه علمیه صدیقه طاهره سلام الله علیها نوشهر بیان داشت:

در آیه 19 از سوره لقمان سفارش به تعادل و میانه روی شده.

“وَاقْصِدْ فِى مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ”

مشی را می شود 2 جور معنا کرد: 1- معنای ظاهری  2- معنای معنوی

در معنای ظاهری می شود مشی را به «راه رفتن» معنا کرد. پس نه تند برو و نه آهسته.

و در معنای معنوی می شود مشی را به «روش» و «رفتار» معنا کرد. پس در رفتار هم میانه رو باش.

وی در ادامه گفت: تعادل در اخلاق نشانه عدل است. با تعادل در صفات اخلاقی است که می توان به سعادت رسید.

وی خاطر نشان ساخت: باید در همه کارها تعادل داشت. حتی در عبادت.

ای که نبودت برایم مثال آتش است. ای که نبودت خطی بر تمام رویاهایم می کشد. ای که نبودت را در جای جای قلب شکسته ام احساس خواهم کرد. بیا، بیا و این سیاهی ها را برهم بزن. بیا و قلبم را از تمام این دل وایسی ها نجات ده، بیا که دلتنگ دلتنگم. کاش بیایی این غروب را خط بزنی. ای کاش بیایی. همه ی گلها در این روزها دست بر دعا گرفتند که بدانی با نبودنت همه دیوانه اند. کاش بدانی که نبودنت همه را آزار میدهد حتی ماهی نیز با لبان بسته آمدنت را آرزو میکند. نبودت مانند غده ای است در دل صدف دریا، نبودت مانند آشوبیست در دل بادی که با نیامدنت سر به صحرا گذاشته و در دل تو را میان سبزه ها و در زیر سنگ جستجو میکند، تو مثل حس مبهمی که با اسمت ناگهان قطره ها از روی گونه ها سر خواهندخورد.

دگر چگونه توصیفت کنم، با کدامین نام، با کدامین چهره، نه نمی توانم! تو چیزی نیستی که من توصیفت کنم: فقط از ته دل میگویم بیا. بیا که این روزها به امید آمدنت زنده ام. بیا که دیگر همه کارشان اینست که چشم به درها بدوزند.

میدانم می آیی چون نمی خواهی مثل یعقوب چشم هایم را به انتظارت از دست دهم. بیا که واقعا آدمنت تسکین به همه ی دردهای کهنه دلم است. بیا که آمدنت همچون الماس در دل کوه است. دیگر چه کنم که بیابمت. نه من گنج یابم نه تو به زودی پیدا می شوی.

ای کاش! از دانه ی بلوط¹ یابد بگیرم که تا کجاها به جستجویت می آید. کاش می شد کمی از او یاد بگیرم. آقا، خیلی خیلی نبودت را احساس میکنم من مثال درختی هستم که هر روز در انتظارت یک یک برگهایم را به زمین هدیه خواهم داد، تا شاید دلت برحم آید. اگر بیایی آن وقت دیگر، دیگر غصه ای در دل آدمهای تنها نمی ماند. دیگر هیچ بچه ای به انتظار پدرش تا صبح نمی گرید.

اگر بیایی نمی دانم چه می شود، اما هر چه بشود این را می دانم دیگر در دلها غصه ها خانه نمیکند. اگر بیایی دیگر شمع و پروانه تا صبح یک بند اشک نمیریزند. دیگر آدمها همدیگر را ترک نمیکنند. آن وقت دیگر هیچ دخترکی برای شب راحت خوابیدن روزها را در خیابانها پرسه نمیزند، به امید اینکه یک نفر از آن گلهای نرگسش را بخرد. دیگر بچه یتیمی از تاریک شدن هوا نمی هراسد که مبادا شب را بیرون بماند.

خلاصه دیگر هیچ غمی نمی تواند هراسی بر دل ما بیافکند.

1. دانه های بلوط برای اینکه بتوانند جای مناسب برای رشد و تعالی پیدا کنند به همه طرف پراکنده میشوند.

نویسند: مریم نادری

خانم زهرا ترکاشوند طلبه پایه پنجم حوزه علمیه صدیقه طاهره سلام الله علیها نوشهر در تاریخ 30 آذر به مناسبت شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها سخنرانی را تدارک دیدند.

وی در این سخنرانی گفت: انسان باید خالص باشد. در تمامی سختی ها باید خلوص نیت خود را داشته باشد. مانند شیری که از رگها، خونها و گوشت می گذرد ولی همچنان سفیدی خود را حفظ می کند.

در تاریخ 30 آذر به مناسبت هفته پژوهش در کتابخانه عمومی صاحب الزمان شهرستان نوشهر، نمایشگاهی برپا شد.
در این نمایشگاه گلچینی از دست نوشته ها و پایان نامه های طلاب حوزه علمیه صدیقه طاهره سلام الله علیها گذاشته شد.

لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قالَ الْمَسِيحُ يا بَنِي إِسْرائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ (72)

 ترجمه:

آنان كه گفتند: خداوند مسيح بن مريم است، كافر شدند. مسيح گفت: اى بنى اسرائيل، خداى را كه پروردگار من و پروردگار شماست عبادت كنيد كه هر كس به خدا شرك آورد، خداوند بهشت را از او منع كرده و جايگاهش دوزخ است و ستمكاران را ياورى نيست.

تفسیر:

این جمله از آیه که از قول حضرت عیسی (ع) می فرماید:«هر کس شریکی برای خدا قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده و جایگاه او دوزخ است و ستمکاران یار و یاوری ندارند». یکی از عقاید فاسد مسیحیان را باطل می کند. آنها معتقدند که مسیح (ع) با اختیار خود صلیب را برگزید و جانش را برای پیروانش فدا کرد و به خاطر به صلیب کشیده شدن او، گناهان مسیحیان آمرزیده است و تکالیف الهی از ایشان برداشته شده و سرانجام بدون این که آتشی به آنها برسد، داخل بهشت خواهند شد. خداوند، عقیده نادرست آنها را در این آیه رد می کند و می فرماید که خود مسیح (ع) گفته است که هر کس مشکر شود، جهنمی خواهد بود  هرگز به بهشت نخواهد رسید.

منبع: المیزان، ج6، ص69

دوباره از سقیفه دست آن ظالم برون آمد
که مثل مادرم زهرا ز سیلى پاره شد گوشم

من آن شمعم که آتش بس که آبم کرد، خاموشم
همه کردند غیر از چند پروانه ، فراموشم

اگر بیمار شد کس گل برایش مى برند و من
به جاى دسته گل باشد سر بابا در آغوشم

پس از قتل تو اى لب تشنه آب آزاد شد بر ما
شرار آتش است این آب بر کامم ، نمى نوشم

تو را بر بوریا پوشند و جسم من کفن گردد
به جان مادرت هرگز کفن بر تن نمى پوشم

دوباره از سقیفه دست آن ظالم برون آمد
به ضرب تازیانه ، قاتلت مى کرد خاموشم

فراق یار و سنگ اهل شام ، و خنده دشمن
من آخر کودکم ، این کوه سنگین است بر دوشم

آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر، از متفكرین و اندیشمندان برجسته‌ی اسلامی در سال ۱۳۵۶شمسی مقدمه‌ای بر كتاب «صحیفه سجادیه» نوشت. متن زیر ترجمه‌ی بخشی از آن مقدمه است كه به تحلیل چرایی نحوه‌ی مبارزه‌ی امام سجاد علیه‌السلام پرداخته است.

تقدیر بر این بود كه امام زین العابدین پس از شهادت پدرش مسئولیت زمامداری و رهبری معنوی [امت] را برعهده بگیرد. وی در نیمه‌ی دوم قرن اول -یكی از حساس‌ترین برهه‌های حیات امت- این مسئولیت را برعهده گرفت. این مرحله دوران پس از فتوحات اولیه‌ی اسلامی بود. این فتوحات با قدرت معنوی و تب و تاب نظامی و عقیدتی‌شان، پادشاهی كسری و قیصرها را به لرزه درآوردند و ملت‌های مختلف و كشورهای گسترده‌ای را به قلمرو این رسالت جدید ملحق كردند. مسلمانان طی نیم قرن، رهبری بخش اعظمی از جهان متمدن آن روز را برعهده گرفتند.

اگرچه تسلط بر آن قلمرو گسترده، مسلمانان را به یكی از ابرقدرت‌های سیاسی و نظامی جهان تبدیل كرد اما آنان را خارج از حوزه‌ی مسائل سیاسی و نظامی با دو خطر بزرگ مواجه نمود كه لازم بود با قدرت با آن‌ها مقابله شود.

برای دیدن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

صفحات: 1· 2

صفحات: 1· 2

مراد از قنوت در نماز همان دعایی است که در رکعت دوم هر نماز می خوانیم. قنوت در لغت به معنای اطاعت همراه با خضوع است. خواندن دعا به هر زبان، چه عربی و چه غیر آن در قنوت اشکالی ندارد، اما احتیاط آن است که به عربی خوانده شود.

مــرا غرض ز نماز آن بود که یک ساعت

غم فراق تو را با تو باز بگذارم

وگرنه این چه نمــــــاز بود که من بی تو

نشسته روی به محراب و دل به بازارم؟

پروردگارا!

نمیدانم که با این همه ناسپاسی چگونه تمنایم را از تو طلب کنم؟
از تو که خورشید را در زمستانی ترین روزهای زندگی ام تاباندی تا گرمی بخش لحظه های یخ زده ام باشد
و من به خودبالیدم که این چنین عزیز درگاهت بوده ام.

خدایا!

در این شب ها که ابرهای دلم خیال باریدن دارند فقط ذکر نام تو از بار غمهایم میکاهد…..

پس کمکم کن و مثل همیشه تنهام نذار.