آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر، از متفكرین و اندیشمندان برجسته‌ی اسلامی در سال ۱۳۵۶شمسی مقدمه‌ای بر كتاب «صحیفه سجادیه» نوشت. متن زیر ترجمه‌ی بخشی از آن مقدمه است كه به تحلیل چرایی نحوه‌ی مبارزه‌ی امام سجاد علیه‌السلام پرداخته است.

تقدیر بر این بود كه امام زین العابدین پس از شهادت پدرش مسئولیت زمامداری و رهبری معنوی [امت] را برعهده بگیرد. وی در نیمه‌ی دوم قرن اول -یكی از حساس‌ترین برهه‌های حیات امت- این مسئولیت را برعهده گرفت. این مرحله دوران پس از فتوحات اولیه‌ی اسلامی بود. این فتوحات با قدرت معنوی و تب و تاب نظامی و عقیدتی‌شان، پادشاهی كسری و قیصرها را به لرزه درآوردند و ملت‌های مختلف و كشورهای گسترده‌ای را به قلمرو این رسالت جدید ملحق كردند. مسلمانان طی نیم قرن، رهبری بخش اعظمی از جهان متمدن آن روز را برعهده گرفتند.

اگرچه تسلط بر آن قلمرو گسترده، مسلمانان را به یكی از ابرقدرت‌های سیاسی و نظامی جهان تبدیل كرد اما آنان را خارج از حوزه‌ی مسائل سیاسی و نظامی با دو خطر بزرگ مواجه نمود كه لازم بود با قدرت با آن‌ها مقابله شود.

برای دیدن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

صفحات: 1· 2