| « نگاه به پشت سر | بیا هم اکنون توبه کنیم » |
یه موقعایی هست که هیچکی رو نداری.
احساس، فقط احساس تنهایی!
خودت میمونی و یه مشت مشکل و گناه و بدبختی!
تازه میفهمی دوستات کی بودن!
تازه میفهمی دوستت دارم هایی که بهت میگفتن یعنی چی!
مرد و نامرد اون موقع مفهوم پیدا میکنه.
دوست داشتی اعتقاد به حرام بودن خودکشی نداشتی
تا
با کشتن خودت، پا رو اعتقاد گذاشتنت تلقی نشه.
ولی نه . . .
یک کم که فکر میکنی می بینی
پاتو
رو
اعتقاداتت
گذاشتی!
چون تو اعتقاد داری که خدا همه جا هست . . .
خدا از رگ گردن هم نزدیک تره . . .
. . .
پس این حس تنهاییت برا چیه؟؟
چشماتو باید بشوری!
پس پاشو!
بگیر وضو با قصد قربت
و
بخوان نماز با دلی پر ز غربت!
امام علی (ع): به خدا پناه ببرید. که پناهگاهی استوار و نیرومند است . . .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بار خدايا! من به تو پناه مى برم از غم و اندوه و ناتوانى و كاهلى و بخل و بزدلى و سنگينىِ كمر شكنِ بارِ قرض و چيرگىِ مردمان [ بر اثر هرج و مرج ] .
سنن النسائي : 8/258.
فرم در حال بارگذاری ...
