? آیه:
«هَلْ يَسْتَوِى ٱلَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَٱلَّذِينَ لَا يَعْلَمُون/ آیا دانایان با نادانان مساویند؟» زمر/9

?حکایت؛ مرحوم محقق اردبیلى هرگاه از نجف‌اشرف به کربلا براى زیارت قبر منور امام حسین علیه‌السلام می‌آمد، در کربلا نماز خود را از روى احتیاط، جمع می‌خواند،(یعنى هم تمام می‌خواند و هم شکسته)
و می‌گفت: طلب علم واجب است ولى زیارت مرقد امام حسین علیه‌السلام سنت مستحب است و اگر سنت مستحب، مزاحم حکم واجب شود، یعنی از چنین مستحبى نهى شده، وقتی‌که از فعلی نهى شد، سفر براى آن، سفر گناه است و نماز در سفر گناه، تمام است نه شکسته.

با اینکه این عالم زاهد هنگام رفت‌وآمد به کربلا همواره در مسیر راه و در هر فرصت دیگر به مطالعه کتب و تفکر در مسائل مشکل علوم می‌پرداخت اما این‌قدر به علم‌آموزی و دانش اهمیت می‌داد که حتی سفر کربلا را با نماز تمام می‌خواند که شاید من باب ترک علم، سفر او سفر معصیت باشد. ۱

میاسای از آموختن یک زمان
ز دانش میفکن دل اندر گمان ۲

۱. با اقتباس و ویراست از کتاب سرگذشت‌های عبرت‌انگیز
۲. فردوسی