سعی کن تو زندگی، درخت باشی . . .

که اگه کسی بهت لگد زد،

شکوفه بارونـــش کنی . . .

گناه میکنم

توبه میکنم

توبه میشکنم

گناه میکنم

توبه . . .

خدایا!

از این رفت و برگشت ها، خسته ام . . .

کمک کن همیشه فقط بیایم،

به سمت تو بیایم.

اهدنا الصراط المستقیم . . .

در فرهنگ عزت و مردانگی، یک طلبه وظیفه شناس هر روزش عاشورا و هر جایی که پا گذارد، کربلاست.

او هرگز با علم و معرفت به دین و امام زمان خود و دفاع بی دریغ از آنها، نوشداروی پس از مرگ سهراب نمی شود.

به جا و در جا عمل می کند.

گفتاری عارفانه از ” آیت الله حسن زاده آملی”

اهم مراقبات این است که انسان واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد . . .

آن لقمه نانی را که به دهان می گذارد، اگر از روی حساب نباشد، هرزه خوار می شود و انسان هرزه خوار، هرزه گو می گردد.

آن دهانی که وارداتش آلوده است، صادراتش هم آلوده است . . .

دهان باب الله است!

صادرات و وارداتش را کنترل کنید. دهان گوش جان است، سعی کنید چانه تان را عقل بچرخاند . . .

یه آقایی میره کتابفروشی، میگه: آقا شما کتاب مردها رییس خانه اند رو دارید؟؟

یارو میگه: نه . . . ما خیلی کتاب های تخیلی نمیفروشیم . . .

اگر برای ما فراغتی مقدر کرده ای، آن را فراغتی بی گزند و سالم قرار ده که وبال نیاورد

و دل هایمان را نمیراند،

تا فرشتگانی که گناهان ما را می نویسند، با کارنامه ای سفید و تهی از تیرگی های گناه از پیش ما به سوی تو برگردند.

و فرشتگانی که کارهای نیک ما را می نویسند، شادمان از آنچه در کارنامه ی ما نوشته اند، پیش تو آیند.

صحیفه سجادیه، دعای یازدهم

بیا مهدی شب هجران سفر کن

بیا از پرده ی سیاه گذر کن

بیا ای آفتاب خوب پنهان

بیا شام مرا با خود سحر کن

اللهم عجل لولیک الفرج

امام صادق علیه السلام:

بر شوهر در تعامل با همسرش سه چیز ضروری است:

موافقت با وی تا موافقت و محبت و میل او را به خود جلب کند،

خوش اخلاقی با وی و دلبری از او با آراستگی ظاهر در نگاهس،

و گشایش در زندگی برای او.

گفتی به پاس سال ها هدایت و رهبری جامعه؛

چیزی از شما نمی خواهم! جز این که حرمَتِ مرا نگه دارید و به اهل بیتم مهربانی کنید!

شاید لغت نامه آنان مهربانی را توهین معنا کرده بود!

و شاید هم آنان، شاگرد مردود مکتب خانه تان بودند!

آنان که با زبان قلم، تو را به سخره می گیرند؛ مسخره ی عالَمَند، و حسادت، عادت همیشگی شان!

ما، اما! دخیلِ عشق را بر سقاخانه مهربانی ات می بندیم و فریاد می زنیم:

لبیــک یا رسول الله .  .  .

بای خون باری بر فراقـــش

اشک ها ریخت بر تنهایی اش

قسم به استغفارهایش از گناه ما

قسم بر اشک ریخته شده بر حال ما