^{رها کردن آنچه به دست نمی‌آید کاری عاقلانه است و رها کردن چیزی که باید از دست برود کاری عاشقانه است. عقل اجازه نمی‌دهد برای چیزی که به دست نمیآید اندوهگین باشی و عشق اجازه نمی‌دهد به خاطر خودخواهی از رفتن معشوق جلوگیری کنی. عقل و عشق انسان را بزرگ می‌کنند و دو بال رهایی انسان هستند.}

چرا مهدکودک‌های ما نباید در کنار مساجد باشد؟

 مهدکودک نباید تنها محل نگهداری کودکانی باشد که مادرانشان شاغلند/ مهدکودک‌ها باید تعریف جدیدی پیدا کنند!

استاد پناهیان:

 یکی از کارهایی که به ارتقاء سطح زندگی ما کمک کند این است که مهد کودک‌ها را در کنار مساجد بسازیم.

 امروز مهد کودک‌های ما زیر نظر بهزیستی است، در حالیکه ماموریت بهزیستی غالبا مربوط به برخی اقشار آسیب پذیر است و مهدکودک‌ها بیشتر متناسب با مأموریت آموزش و پرورش و مساجد است. آیا این درست است بچه‌های ما که در آغاز طراوت زندگی خود هستند، با افراد آسیب‌دیده، هر دو توسط یک سازمان مدیریت شوند؟!

 از سوی دیگر چرا نباید مهدکودک‌های خود را در کنار مساجد قرار دهیم که پدر و مادر وقتی می‌خواهند دنبال کار خود بروند، فرزندان خود را در محلی که مجاور مسجد است، قرار دهند؟ می‌دانید اگر نسل آیندۀ این جامعه در کنار فضای نورانی مساجد تربیت شوند چه آثار و برکاتی خواهد داشت؟

 برخی از مادرها به خاطر اینکه نمی‌دانند بچۀ خود را به چه کسی بسپارند، نمی‌توانند به مسجد بروند و از نماز جماعت یا جلسات مختلفی که در مساجد برگزار می‌شود استفاده کنند. اگر مهد کودک‌های ما در کنار مساجد باشند، مادرها می‌توانند با خیال راحت فرزند خود را در مهد بگذارند و به مسجد بروند و از آموزش‌های معنوی لازم را بهره‌مند شوند.

 اساساً مهدکودک‌ها باید تعریف جدیدی پیدا کنند و نباید تنها محل نگهداری کودکانی باشند که مادرانشان شاغلند. مهد کودک محل آموزش بازی‌های مختلف برای کودکان باشد و حتی مادران هم بتوانند در ساعاتی همراه فرزندان خود در محیط مهد باشند.

 ضمن آنکه آموزش تربیت کودک به مادران می‌تواند یکی از وظایف مهم مهدکودک‌ها به حساب بیاید. با این نگاه، مهدکودک جایی برای ارائۀ مشاوره به خانواده‌ها در جهت تربیت فرزند و بهبود وضع خانواده‌ها و روابط زوجین می‌تواند باشد.

http://bayanmanavi.ir/post/779

حضرت آیت الله ناصری:

مقام محمود می خواهی، نماز شب بخوان.

اگر حاجت و گرفتاری داری، نیم ساعت، یک رب ساعت، قبل از اذان صبح بلندشو، دو رکعت نماز بخوان و بگو: «خدایا! عنایت کن.»

در عبادات، اگر حواسمان پرت می شود بخاطر این است که در خداپرستی محض نیستیم و مشکل توحیدی داریم. انسان موحد و یگانه پرست در نماز هم یگانه پرست است و تمرکز دارد.

تا زمانی که انسان مشغول خود است (خودپرستی) و دچار کثرت ها است حضور قلب داشتن در نماز برایش مشکل خواهد بود.

و راهش این است که انسا در تمام زمان ها و حالات زندگی مشغول خدا باشد (خداپرستی) و از خودش بگذرد (تزکیه نفس) تا بتواند در نماز هم مشغول خدا باشد و حضور قلب داشته باشد.

آیت الله شوشتری:

بنده یک شبی داشتم جوشن کبیر میخواندم رسیدم به این اسم:

«یا خیر ذاکر و مذکور»؛ ای بهترین کسی که تاکنون مرا یاد کردی و ای بهترین کسی که من او را یاد کردم.

ای بهترین ذاکرها و ای بهترین مذکورها!

این اسم مرا تکان داد و به قول معروف برق این اسم مرا گرفت، دیگر رها نکردم همان جا محکم چسبیدم؛ آنقدر باید این اسم را تکرار کرد تا دل را سیراب کند. من نیز با عطش فراوان، وقتی برق این اسم مرا گرفت، رهایش نکردم؛

«یا خیر ذاکر و مذکور، یا خیر ذاکر و مذکور، یا خیر ذاکر و مذکور…»

تکرار کردم؛ حالا چه چیزهایی خدا به واسطه این ذکر مرحمت کرد به هیچ کس نگفتم، اگر به کسی هم گفته باشم، گفته ام خیلی چیزها مرحمت کرد.

اگر بگویم تعجب میکنید، باور نمیکنید، خودتان شروع میکنید نتیجه اش را بگیرید. ما را هم دعا کنید.

لقمان حکیم به فرزند فرمود:

ای جان فرزند! هزار حکمت آموختم که از آن چهارصد انتخاب کردم و از چهارصد، هشت کلمه برگزیدم که جامع جمیع کلمات حکمت است.

فرزندم دو چیز را هیچ وقت فراموش مکن:

خدا را

مرگ را

دو چیز را همیشه فراموش کن:

خوبی که به هر کسی کردی

بدی که هرکس با تو کرد

و چهار چیز را نگهدار:

در مجلسی که وارد شدی زبان را

بر سر سفره ای که وارد شدی شکم را

بر در خانه ای که وارد شدی چشم را

بر نماز که ایستادی دل را

سید بن طاووس می گوید:

شبی در سامرا وارد سرداب امام زمان شدم، صدای ملکوتی امام را در حال مناجات با خالق یکتا شنیدم که می فرمودند:

پروردگارا! شیعیان ما از ما هستند، از زیادی گِل ما خلق شده اند و به آب ولایت ما عجین گشته اند، خدایا آنها را بیامرز و گناهانشان را عفو فرما.

پروردگارا! آنها را روز قیامت در مقابل چشم دشمنان ما مواخذه مفرما.

چنانچه میزان گناهانشان بیشتر و حسناتشان کم است از اعمال من بردار و به حسنات آنها بیفزا.

علامه مجلسی، بحارالانوار، ج53، ص302

قبل از اینکه به این فکر کنیم که چه سود و ضرری از ناحیه دیگران به ما میرسد باید به این فکر کنیم که به واسطه دیگران چگونه امتحان خواهیم شد.

آنچه اصالت دارد، امتحان شدن ما با دیگران است نه اصل ارتباط با دیگران.

ما برای امتحان در کنار یکدیگر هستیم و الا اصلی ترین ارتباط ما با خداست.

چرا با شنیدن نام (قائم) از جا برمیخیزیم؟

میرزای نوری میگوید:

وقتی نام حضرت حجه بن الحسن در مجلس امام رضا برده شد، آن حضرت از جای برخاست و دو دست مبارکش را روی سر گذاشت و فرمودند:

اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه

از امام صادق سوال شد که چرا هنگام شنیدن نام امام زمان از جای خود برمیخیزیم؟

حضرت فرمودند: چون غیبت حضرت مهدی طولانی است. و امام از شدت محبتی که به دوستان خود دارد هر زمان که شخصی او را یاد کند، نگاهی به او مینماید و سزاوار است که یادکننده به جهت احترام و تعظیم از جای خود برخیزد.

هنگامی که مولای خویش او را به نظر مهر و عطوفت نگاه میکند، پس از جای برمیخیزد و از خدا تعجیل فرج ایشان را میخواهد.

هردو از منتخب الاثر، ص505

دختران مومن سه ویژگی دارند:

متکبر، بخیل و ترسو هستند!

امیرالمومنین (ع) می فرمایند:

زنان و دختران مومن باید این سه صفت را که برای مردان بد است، داشته باشند.

اول اینکه متکبر باشند!

دوم اینکه ترسو باشند!

سوم اینکه بخیل باشند!

اما اینکه متکبر باشند یعنی در مقابل نامحرم با قاطعیت و ترشرویی صحبت کنند و از حرف زدن با عشوه و تبسم که دیگران را تحریک می کند، بپرهیزند.

منظور از ترس هم ترس از تنها بودن و تنها ماندن با شخصی است که عنوان نامحرم دارد.

اما اینکه بخیل باشد یعنی در حفط مال خود و شوهر، کمال دقت و وسواس را به خرج دهند و امانت دار اموال همسر خود باشند!

نهج البلاغه فیض الاسلام، حکمت 266، ص1191