9 دی، عاشورا بود و ايران کربلا.

9 دی، ثمره ی خون شهيد آيت ها، مطهری ها، بهشتی ها، باکری ها، همت ها و … بود.

9 دی، تاريخ نبود، بلکه خود تاريخ ساز بود.

9 دی، روز بخشش فريب خوردگان و روز غضب بر فتنه گران توسط امت بود.

شمس هدى پادشه بحرو بر

هادى دین، زاده ‏ى خیرالبشر

مژده ز میلاد شه ملک دین

نور خدا سرور اهل یقین

ولادت امام هادي(عليه السلام) مبارك باد

مظهر احسان و جود خالق یکتا علیست

نور بخش ماه و خورشید جهان آرا علیست

در میان کل مردان ز ابتدا تا انتها

در مقام همسری، زیبنده ی زهرا علیست . . .

ای باب الحوائج، یا جواد الائمه! ای بهارِ نُهُم، تو را شهید کردند؛ در حالی که هنوز بیش از 25 گُل در باغِ عمرت شکوفا نشده بود.

السلام ای حضرت سلطان عشق

یا علی موسی الرضا ای جان عشق

السلام ای بهر عاشق سرنوشت

السلام ای تربتت باغ بهشت

ولادت باسعادت سلطان، امیر و ولی نعمت تمام ایرانیان، حضرت رضا علیه السلام مبارک.

^{دختری نباش که به مردی نیاز داره
دختری باش که مردی به اون نیاز داره
و این دو باهم خیلی متفاوتند . . .
روزت مبارک}

^{به یمن میلادت، ذره ذره نور می‏شویم و قطره قطره حضور، و دل را به سرای کرامتت دخیل می‏بندیم تا در روز مقدس تولد تو با دست‏های پاکت تطهیر شویم.}

^{میلادت مبارک}

^{خداوند لبخند زد
دختر آفریده شد!
لبخند خدا روزت مبارک
روز دخترای گل مبارک}

صادق که اساس دین ازاو شد معمور

بودند ملایک پی امرش مامور

آخر ز جفا، ناصر احکام خدا

مسموم شد از ظلم و جفای منصور